ถอนหายใจเบาเบา อยู่ในเงาของเมืองใหญ่
เสียงของความเป็นไป กลิ่นไอแห่งความร้อนรน
มีตึกสูงมีแสงไฟ มองทางไหนมีแต่ผู้คนวิ่งวนวน
เหมือนลืมว่าคน แต่ละคนต้องพักหายใจ
อยู่ๆ ก็เหงา ก็คิดถึงเธอขึ้นมา
เหมือนหัวใจมันอ่อนล้า เหนื่อยจนทนไม่ไหว
ไม่ต้องการเข็มแข็ง ฉันต้องการแค่เพียงที่พักใจ
เธอคิดถึงฉันไหม ฉันคิดถึงเธอ
ฟ้าสีเทาหม่นๆ จิตใจคนก็เจือจาง
ฝันถึงคนห่างๆ ที่อยู่ในใจเรื่อยมา
มีตึกบังไม่เห็นดาว คนที่เหงานั่งปาดน้ำตา
นั่งในเงาที่ทอดลงมา มีเวลาให้พักหายใจ
อยู่ๆ ก็เหงา ก็คิดถึงเธอขึ้นมา
เหมือนหัวใจมันอ่อนล้า เหนื่อยจนทนไม่ไหว
ไม่ต้องการเข็มแข็ง ฉันต้องการแค่เพียงที่พักใจ
เธอคิดถึงฉันไหม ฉันคิดถึงเธอ
อยู่ๆ ก็เหงา ก็คิดถึงเธอขึ้นมา
เหมือนหัวใจมันอ่อนล้า เหนื่อยจนทนไม่ไหว
ไม่ต้องการเข็มแข็ง ฉันต้องการแค่เพียงที่พักใจ
เธอคิดถึงฉันไหม ฉันคิดถึงเธอ
ได้ยินอยู่ใช่ไหม ฉันคิดถึงเธอ